დღესდღეობით თბილისს ფაქტობრივად, არა აქვს საბინადრო პოლიტიკა, მაშინ, როცა საბჭოთა საცხოვრისების უმეტესობას ექსპლუატაციის ვადა გაუვიდა, უამრავი ადამიანი კი ავარიულ შენობებში ცხოვრობს. ჩვენი აზრით, უნდა მომზადდეს სწორი და სტრატეგიულად გაწერილი საბინაო პოლიტიკა, რომელიც მოიცავს როგორც ავარიული ნაგებობების ჩანაცვლების სქემას, ისე სოციალური საცხოვრისების სისტემური განვითარების კურსს. აღნიშნული პროექტები უნდა განხორციელდეს კერძო დეველოპერებისა და ქალაქის მმართველობის აქტიური თანამშრომლობით, ისე, რომ შედეგებში ასახული და გათვალისწინებული იყოს ქალაქის ინტერესები.
